• Historie

    In 1908 maakte de bevolking van Echt voor het eerst kennis met de voetbalsport. Een aantal studenten van Rolduc (waaronder de Echtenaar Fons de Haes) kwam in Echt een nieuw spel spelen. Plaats van handeling was een wei aan de Molenbeek in de St. Janskamp. De hele schooljeugd was die middag aanwezig en zag hoe een aantal mannen in lange togen een bruine leren bal tussen twee, in de grond gestoken, wilgentakken probeerden te schoppen of dit probeerden te verhinderen. Na deze middag was de jeugd van Echt helemaal in de ban van deze nieuwe sport.

     

    Er werd geld ingezameld voor een leren bal en al spoedig werd de eerste voetbalclub in Echt opgericht. De naam luidde: E.V.V. Sparta (1908). Men speelde in de kleuren blauw-wit, verticaal gestreept. Het eerste voetbalveld lag in de Breul. Over de eerste jaren is weinig bekend. Wel weten we dat er al in competitieverband werd gespeeld.Ook werd er bij de thuiswedstrijden entree geheven: 3 cent, maar vaak mocht men voor 1 cent ook al naar binnen.

    In 1925 was het, door gebrek aan animo, afgelopen met de club Sparta. Echt ging een periode zonder voetbalclub tegemoet en na een jaar zonder clubvoetbal vonden in 1926 een aantal Echtenaren dat het tijd werd voor een nieuwe voetbalclub. Op zaterdag 26 juni 1926 werd in het voormalige Oranjehotel aan de Jodenstraat een vergadering belegd die zou uitmonden in het oprichten van de voetbalclub E.V.V. Een van de grote drijfveren was onderwijzer Thei Bongers. Samen met o.a. Harry Ruyters, Jos Stassen, Antoon Lausen, Jan Smeets, Vic Geurts en Meister Jos Kurvers legden zij het fundament voor de nieuwe club. 



    Zondag 24 oktober 1926 werd de eerste competitiewedstrijd gespeeld tegen RKHV Helden (2-4 verloren). Het eerste veld lag bij de steenfabriek tegen de pas aangelegde dijk van het Julianakanaal. De eerste voorzitter werd Harry Ruyters. Na enkele moeizame jaren werd er in 1928 een nieuw bestuur gevormd o.l.v. voorzitter Jos Stassen (hij zou tot 1967 voorzitter blijven!!) Men verhuisde naar de Nieuwe Markt. In 1931 behaalde E.V.V. voor het eerst een kampioenschap. Ook kreeg men dat jaar weer een ander veld en wel het terrein aan de Valk dat na zeer grote inspanningen geschikt werd gemaakt voor competitievoetbal.

    E.V.V. groeide gestaag en tot 1940 werd er menig succes behaald (oa. werd men winnaar van de, in die dagen, beroemde Baron de Vexela Coupe). In de oorlogsjaren stond het voetbal op een laag pitje. Er werd alleen gevoetbald in een zogeheten noodcompetitie.

  • EVV na de oorlog

    Na de oorlog braken voor EVV gouden tijden aan. Een geweldige generatie voetballers zou in de jaren na de oorlog zorgen voor grote successen. In het seizoen 1946-1947 behaalde men het kampioenschap via een beslissingswedstrijd tegen Tegelen (op het RFC-terrein). Het jaar erna werd men tweede en in 1949 werd EVV weer kampioen. Na nog een tweede plaats in 1950 was het afgelopen met de successen. De gouden generatie raakte op leeftijd en men had verzuimd tijdig te verjongen. 
    De foto is van het kampioenselftal uit 1947 met op de achterste rij v.l.n.r. René Ramakers, Thei Neelen, Wiel Hoedemakers, Jac Aerts, Wiel Tummers, Frits Roufs en Huub Ronda. Op de voorste rij v.l.n.r. Wiel Smeets (de Fiel), Sjra Roufs, doelman Bert van Neer en Sjaak Roufs.


    De jaren 1950 tot 1963 kenden weinig succes. EVV was gedegradeerd naar de vierde klasse en het zou tot 1963 duren aleer EVV weer eens een kampioenschap kon vieren. Op het RIOS-terrein werd de beslissingswedstrijd tegen MHD met 3-1 gewonnen en EVV was weer terug in de derde klasse. Echter voor korte duur, want een seizoen later degradeerden de blauwwitten weer naar de vierde klasse. 
    In 1966 werd het terrein aan de Valk verlaten en werd een nieuw terrein in gebruik genomen aan de Populierlaan. EVV bleef 4e klasser tot 1974. Via de nacompetitie promoveerde EVV op 19 mei naar de derde klasse. De promotie werd echter totaal overschaduwd door het geheel onverwachte overlijden van voorzitter Wiel Meuwissen (hij was in 1967 Jos Stassen opgevolgd). 

    Van 1974 tot 1980 bleef EVV in de derde klasse. Toen volgde degradatie naar de vierde klasse. Voorzitter in die periode was Ben Hendrikx. Hij trad af in 1981 en werd opgevolgd door Piet van Dijk. Hij bleef voorzitter tot 1989 en werd toen opgevolgd door Nico Linssen. In 1973 moest EVV het terrein aan de Populierlaan verlaten en verhuisde men naar de Bandert, alwaar de gemeente Echt voor de clubs RIOS'31 en EVV een nieuwe sportaccommmodatie had gerealiseerd.

  • 2000-2004 Eerste klasse

    De eerste jaren in de Eerste klasse

    Met de start van het derde millennium begon tevens de opmars van EVV. In het seizoen 2000-2001 traden de Echtenaren voor het eerst in de historie aan in de Eerste klasse en behaalden een niet onverdienstelijke zevende plek.

    Het tweede seizoen in de Eerste klasse was meteen zeer succesvol. De tweede plek behaald in de competitie gaf recht op de nacompetitie, maar TEC uit Tiel was over twee wedstrijden de meerdere. Werd in Tiel nog met 0-1 gewonnen, in Echt waren de Betuwenaren de sterkere en wonnen met 0-3. Successen werden ook behaald in de districtsbeker. In Stramproy werd het favoriete UDI’19 in de finale na een 0-1 achterstand met 2-1 verslagen. Een week daarna werd de halve finale gespeeld  om de landelijke KNVB-beker. Na winst op Geldrop en een gelijkspel tegen Tonegido gaf het doelsaldo de doorslag in het voordeel van Tonegido.

    In het derde seizoen in de Eerste klasse werd de openingswedstrijd tegen plaatsgenoot RIOS’31 met 2-1 gewonnen. EVV werd getipt als titelkandidaat en  enkele maanden later werd mede titelkandidaat Groene Ster in Heerlerheide met 4-1 verslagen. Echter de blauwwitten lieten in het verloop van de competitie de nodige steken vallen en na de 1-2 nederlaag in Echt tegen Groene Ster was wederom een tweede plek weggelegd voor EVV en mocht men opnieuw deelnemen aan de nacompetitie. In die nacompetitie trof men eerst Unitas uit Gorichem. Via twee mooie overwinningen (uit 2-3 en thuis 3-0) bereikte EVV de 2e ronde. Daarin moest men aantreden tegen Top uit Oss. In Oss werd een fraaie 1-2 overwinning geboekt, maar een week later troffen de ploegen elkaar weer in Echt en deze keer kwamen de Ossenaren als sterkste uit de bus (0-3). Top bleef in de Hoofdklasse en EVV moest het volgende seizoen weer aantreden in de Eerste klasse.

     

    Op weg naar de Hoofdklasse

    Het seizoen 2003-2004 bracht eindelijk de langverwachte promotie naar de Hoofdklasse. Als een van de titelkandidaten draaide EVV vanaf het begin mee in de bovenste regionen. Echter superieure wedstrijden werden afgewisseld met teleurstellende resultaten. Na de winterstop waren er nog drie titelkandidaten: EVV, EHC en RKONS. Terwijl de concurrenten punten verspeelden bleef EVV de punten bij mekaar sprokkelen. Eén wedstrijd voor het einde van de competitie zou EVV bij winst de titel kunnen pakken. Dat dit uitgerekend in het uitduel tegen RIOS’31 zou zijn, maakte het alleen maar pikanter. EVV liet er op die 25e april geen gras over groeien. RIOS’31 werd op alle fronten overtroefd en met een 2-5 zege kon EVV gaan feesten. Voor het eerst in de historie bereikte EVV de toenmalige hoogste afdeling van het amateurvoetbal. Trainer Jo Muyris kon bij zijn afscheid terugkijken op drie prachtige jaren bij EVV.

  • 2004-2010 Hoofdklasse

    Het begin in de hoofdklasse

    Het debuut in de Hoofdklasse tijdens het seizoen 2004-2005 was niet onsuccesvol. Een mooie 4e plaats in de eindrangschikking geeft aan dat de blauwwitten zich goed hebben geweerd. In de maanden oktober/november lukte het de mannen van de nieuwe trainer Ed Hendriks zelfs om zes wedstrijden achter elkaar als overwinnaar van de grasmat te stappen. Het was jammer dat aan het einde van het seizoen de pijp vroegtijdig leeg was (vijf nederlagen op een rij) anders was een 3e stek ook nog haalbaar geweest.  De 4e plaats gaf wel recht op deelname aan de grote KNVB-beker.

    Het seizoen 2005-2006 werd gekenmerkt door wisselvalligheid.  Prima prestaties werden afgewisseld met flinke uitglijders. In de eindrangschikking werd een 6e plaats behaald. In de Gatorade-Cup werd EVV uitgeschakeld door FC Dordrecht (1-4). Wat in de competitie niet lukte, lukt wel in de KNVB-beker. EVV haalde de finale van het district Zuid 2 en daarin behaalde EVV een prachtige 4-0 overwinning tegen klassegenoot JVC Cuijk. In de landelijke strijd om de beker werd ook de finale gehaald door een 2-0 overwinning op  Rijnsburgse Boys en een 4-3 zege tegen Harkemase Boys. In die finale, gespeeld op Sportpark In de Bandert, was ASWH een maatje te groot (1-3). Al met al was het een prachtig seizoen en kon Ed Hendriks met opgeheven hoofd afscheid nemen van EVV.

    Stabiele hoofdklasser

    De komende seizoenen zou EVV zich ontwikkelen tot een stabiele hoofdklasser, die menigmaal streed om het kampioenschap, maar dit net niet wist te bewerkstelligen.

    Onder leiding van de nieuwe trainer Dominik Vergoossen kende de ploeg een heel goede start in het seizoen 2006-2007. In de eerste zeven duels bleef men ongeslagen. Tevens gaf EVV haar visitekaartje af in de KNVB-beker door winst tegen FC Lisse en een kleine thuisnederlaag tegen eredivisionist NEC Nijmegen. Voor bijna 2000 toeschouwers was het op 20 september een ware happening op Sportpark In de Bandert.

    In de competitie streed EVV om het kampioenschap, echter de ommekeer kwam in de uitwedstrijd tegen JVC Cuijk. Nadat EVV een 0-1 voorsprong had genomen kwam JVC in blessuretijd alsnog langszij. Na deze wedstrijd raakte men volkomen van slag en werden zes van de zeven wedstrijden verloren. De laatste twee duels werden weer in winst omgezet en EVV belandde uiteindelijk toch nog op een zeer fraaie tweede plaats.

    EVV begon het seizoen 2007-2008 niet goed. Men werd namelijk door RIOS’31 uit de districtsbeker gewipt. De competitiestart daarentegen was wel goed. Men bleef de eerste vijf wedstrijden ongeslagen, maar in de zesde wedstrijd in Kaatsheuvel ging het mis.  Na een 0-2 voorsprong ging EVV toch nog met 3-2 ten onder. Vanaf die zondag viel EVV ver terug en tot overmaat van ramp werd de topscoorder voor tien wedstrijden geschorst. Een plek in onderste regionen was het gevolg. Gelukkig herpakte de ploeg zich na de winterstop en uiteindelijk eindigde men nog op een 8e plaats.

    In het seizoen 2008-2009 werd weer tot de laatste dag meegespeeld om de titel. In het begin leek JVC Cuijk op de titel af te stevenen, maar na acht competitierondes was de koek op in Cuijk en nam Baronie het stokje over. Na de winter werd al gauw duidelijk dat Baronie, Gemert en EVV zouden gaan strijden voor de titel. Het dubbelprogramma met Pasen bleek voor EVV funest te zijn. Het leverde maar één punt op en de titel leek ver weg. Maar vervolgens pakt EVV negen punten uit drie duels en waren er weer mogelijkheden. Op de laatste speeldag kwam Baronie (twee punten meer dan EVV) naar Echt. Gemert (één punt meer dan EVV) ontving SV Venray.  In een geweldige ambiance behaalde Baronie een 0-1 overwinning en pakte zodoende de titel terwijl EVV genoegen moest nemen met een derde plaats. Maar met 48 punten werd wel een nieuw clubrecord gevestigd.

     

    Op weg naar de nieuwe Topklasse

    Het seizoen 2009-2010 stond vooral in het teken van de nieuwe Topklasse, die een seizoen later van start zou gaan. Middels een versterkte promotie konden de  bovenste vier ploegen in de eindrangschikking promoveren naar de Topklasse, waarin de 32 beste amateurclubs van Nederland hun opwachting zouden maken, één Topklasse voor de zaterdagamateurs en één voor de zondagamateurs.

    EVV startte het seizoen op zondag 6 september met een uitduel tegen Baronie. De kampioen van het vorig seizoen hield de punten in eigen huis (3-1). Na een aantal afwisselende overwinningen en nederlagen, bleef men vervolgens zeven duels op rij ongeslagen.

    EVV leek op koers richting Topklasse maar na twee nederlagen in maart tegen provinciegenoten Venray (0-1) en Meerssen (0-4) leek deze mijlenver weg. Uitgerekend tegen titelaspirant Gemert hervonden de blauwwitten zich door de Gemertenaren met 1-0 te kloppen. Paaszaterdag kroop EVV door het oog van de naald door in het thuisduel tegen UNA in de blessuretijd een 2-4 achterstand recht te trekken (4-4). Twee dagen later trok men naar Helmond en eveneens in de blessuretijd scoorde EVV tegen Dijkse Boys en nam de drie punten mee naar huis. Na twee winstpartijen met 1-0 (tegen UDI’19 en OSS’20) stond EVV op de drempel van de Topklasse. Winst in het uitduel tegen JVC Cuijk zou voldoende zijn voor plaatsing. Helaas lukte dat niet, want JVC was, na vele eerdere nederlagen tegen  EVV, nu wel de beste (3-1). Twee wedstrijden voor het einde waren Gemert en Baronie praktisch zeker van een plaats in de Topklasse. Voor de overige twee plaatsen waren EVV, Dijkse Boys en JVC Cuijk nog in de race. Op 2 mei kwam Dijkse Boys op bezoek in Echt. In een zeer spannend duel scoorden de Echtenaren in de laatste minuut de gelijkmaker (4-4). Door die uitslag kon EVV in het laatste duel tegen Schijndel via winst plaatsing afdwingen. En dat lukte !! Door de 3-0 zege op en in Schijndel verzekerde EVV zich van een derde plaats en plaatste zich als enige Limburgse club voor de Topklasse.

    Trainer Dominik Vergoossen en assistent-trainer Ger Schreurs kunnen terugkijken op een succesvolle periode, die werd afgesloten met een mooie promotie.

  • 2010-2016 Topklasse

    Het eerste seizoen Topklasse

    Vrijdag 20 augustus 2010 was het dan eindelijk zover. De nieuw gevormde Topklasse voor de beste 32 amateurclubs van Nederland ging van start en hiervan gaf het merendeel aan dat handhaving in de Topklasse de doelstelling was. Dit gold ook voor EVV en trainer Jan Lauers wilde graag als eerste in het rechterrijtje eindigen (oftewel de 9e plaats).

    De voorbereidingen waren in ieder geval uitstekend en met name de wedstrijd tegen Borussia Mönchengladbach was een ware happening. EVV stuntte door de Bundesligaclub met 2-1 te verslaan. Het eerste competitieduel op zondag 22 augustus werd al direct een succes. In Groesbeek werd titelkandidaat Achilles’29 met 0-1 verslagen door een doelpunt van Dirk Jan Derksen. Drie dagen later opnieuw succes en dit keer in de KNVB-beker. IJsselmeervogels werd met een 2-1 nederlaag teruggestuurd naar Spakenburg en de beide doelpunten kwamen op naam van Dries Verbeemen. Weer drie dagen later wachtte FC Oss, de degradant uit de Jupiler League, dat met 0-2 in Echt won.

    Woensdag 1 september kwam met De Treffers een volgende titelkandidaat op bezoek. De ruim 800 toeschouwers zagen een geweldige wedstrijd die uiteindelijk eindigde in een 1-1 gelijkspel. Ook in de 3e bekerronde leek een stunt in de maak. In Echt werd FC Eindhoven ontvangen en lange tijd leek EVV kansloos. Maar een 1-3 achterstand werd tien minuten voor tijd goed gemaakt en EVV rook de winst. De profs sloegen echter in de slotfase nog twee keer toe (3-5). Tot de winterstop waren de resultaten wisselvallig, al was de 1-3 zege op AFC in Amsterdam een positieve uitschieter. Jammer was wel dat de drie punten behaald bij Dijkse Boys (1-4) een tijdje later weer moesten worden ingeleverd. Dijkse Boys werd uit de competitie genomen.

    EVV was langzaam maar gestaag afgezakt naar de degradatiezone. Maar de ommekeer begon met de uitwedstrijd tegen De Treffers, die in een 3-0 zege werd omgezet. Vervolgens bleef EVV nog zeven wedstrijden op rij ongeslagen. Een van de wedstrijden was wel heel bijzonder. EVV was door de KNVB gedwongen op Carnavalszaterdag te spelen. Men was vooraf erg sceptisch, maar het bleek een voltreffer. Niet alleen werd FC Lienden met 3-2 verslagen, er waren ook nog eens zeker 500 toeschouwers aanwezig!

    Met nog zes wedstrijden voor de boeg was EVV al praktisch zeker van klassenbehoud en zelfs leek een vijfde plaats nog haalbaar. Maar jammer genoeg begonnen de vele gele kaarten door te wegen en in de laatste zes duels werden nog slechts vier punten gepakt.

    EVV kan terugkijken op een prima start in de Topklasse. De destijds veel gehoorde opmerking “Het tweede seizoen is altijd het moeilijkste” geldt niet alleen voor EVV, maar voor de meeste clubs in de Topklasse.

    Uiteindelijk eindigde EVV op de 9e plaats. Conclusie: missie geslaagd !!

     

    EVV eindigt telkens bij de eerste zeven.

    Het tweede seizoen Topklasse (2011-2012) begon op zaterdag 20 augustus tegen nieuwkomer WKE uit Emmen, dat in de blessuretijd met de winst ging lopen (2-3). De slechte start kreeg een vervolg in de volgende drie duels waarin EVV slechts één punt pakte. Maar toen in het vijfde duel Haaglandia werd verslagen, was de ban gebroken. De volgende vijf duels leverden 13 punten op en brachten EVV terug in de middenmoot. Het laatste duel van 2011 was spraakmakend. In Emmen stond EVV bij de rust met 1-3 achter tegen WKE. Die achterstand werd omgebogen naar een 4-3 voorsprong. Helaas kon die worden vastgehouden, want in de laatste 5 minuten scoorde WKE nog 2 keer en met een 5-4 nederlaag moest aan een lange terugweg worden begonnen. Overigens scoorde Jeroen Evelein alle vier de doelpunten voor EVV. Het eerste duel na de winterstop was een uitwedstrijd tegen de soevereine koploper Achilles’29. EVV zorgde voor een daverende stunt door met 0-2 te gaan winnen. Na een ongelukkig nederlaag tegen Haaglandia (1-2), werd in de laatste 11 duels nog maar één nederlaag geincasseerd. Uiteindelijk eindigde men op een mooie zesde plaats met 47 punten uit 30 duels. Doelsaldo: 50 voor en 43 tegen. Trainer Jan Lauers nam na twee seizoenen afscheid en hij zou worden opgevolgd door Leo Beckers.

    Het derde seizoen Topklasse (2012-2013) bleek een prima seizoen te worden. Al zag het er in het begin niet naar uit. Na o.a. een onnodige nederlaag in Hoorn tegen Hollandia (1-2), beschamend verlies in de KNVB-beker tegen hoofdklasser Kloetinge (1-3), pak slaag van Achilles’29 in Groesbeek (0-4), dikke nederlaag in Rijswijk tegen Haaglandia (0-4), pakten zich boven de formatie van Leo Beckers donkere wolken samen.

    Gelukkig waren een aantal spelers ondertussen weer fit en de snelle Turkse Belg Mutlu Sariadyn werd aan de selectie toegevoegd. De blauw-witten kwamen op stoom en sloten de volgende vijf duels winnend af en EVV kroop langzaam maar gestaag richting subtop. Na twee nederlagen tegen WKE en De Treffers werden voor de winterstop nog uit vier duels 10 punten gepakt. De wedstrijd tegen HBS (5-3 winst) was een geweldig voetbalfeest. Met 29 punten uit 16 duels, goed voor een gedeelde vierde plek, ging EVV de winterstop in.

    Na de winter werden winst en verlies afgewisseld. Drie 1-0 overwinningen begin april zorgden ervoor dat EVV ruim voor het einde van het seizoen veilig was en het seizoen werd met een 1-1 gelijkspel tegen JVC Cuijk afgesloten. Uiteindelijk werd een mooie vijfde plaats bereikt in de eindrangschikking.

    Zaterdag 24 augustus ging het vierde seizoen Topklasse (2013-2014) van start. Na overwinningen bij nieuweling UNA (1-3), Haaglandia (2-0), een nederlaag bij Leonidas (1-0) bleven de Echtenaren vier wedstrijden ongeslagen en met 17 punten uit 8 duels kan men spreken van een goede start. Tot de winterstop wisselende resultaten en enkele memorabele wedstrijden: In een hectisch duel, waarin maar liefst 4 rode kaarten werden uitgedeeld, werd De Treffers met 2-0 verslagen. De gevoelige thuisnederlaag tegen UNA (1-4) kwam extra hard aan omdat spits Jeroen Evelein zijn kruisband scheurde en voor hem was dit het begin van een lange, zeer lange revalidatie.

    Het kalenderjaar 2014 begon zeer slecht. In Rijswijk leed EVV een zeer zware nederlaag (0-7) tegen hekkensluiter Haaglandia. Vervolgens begon EVV aan een uitstekende serie. Acht duels bleef men ongeslagen en pas op 6 april leed men de tweede nederlaag van 2014. In Noordwijkerhout werd met 1-0 verloren van VVSB. Een week later kwam koploper AFC op bezoek. Bij winst zouden de Amsterdammers de titel kunnen pakken, maar EVV hield de koploper op 1-1. Grote tegenvaller was het uitvallen van aanvoerder Joep Op den Kamp. Net zoals Jeroen Evelein moest Joep afhaken met een afgescheurde kruisband. EVV eindigde op een mooie 5e plaats met 52 punten uit 30 duels en een doelsaldo van 49 voor en 32 tegen.

    Ook in de landelijke beker bereikte EVV voor het eerst in de derde ronde. Na winst tegen Owios en De Treffers was JVC Cuijk in die 3e ronde veel te sterk (3-0) In de districtsbeker bereikte EVV de finale maar ook daarin was JVC Cuijk te sterk (0-2)

     

    Na een wisselvallige voorbereiding startte EVV het vijfde seizoen Topklasse (2014-2015) op zondag 24 augustus in Rosmalen tegen nieuwkomer OJC. Het werd een 1-0 nederlaag en dat zou de opmaat zijn voor een moeizame seizoenstart. Na 7 duels stond de teller op 7 punten.

    In de landelijke beker was er meer succes. In de 1e ronde werd SC Spirit’30 met 4-0 verslagen waardoor EVV in de 2e ronde mocht aantreden tegen AZ. Ondanks de slechte weersomstandigheden waren er op woensdag 24 september bijna 2000 toeschouwers aanwezig op Sportpark In de Bandert. Zij zagen hoe de eredivisionist slechts met 0-1 wist te winnen. EVV kon terug kijken op een heel mooie voetbalavond.

    In de competitie herstelde EVV zich. Tot aan de winterstop werd er alleen nog verloren van UNA en pakte men uit 9 duels 16 punten waardoor men halverwege het seizoen een plek in de middenmoot innam. Na de winterstop werd de goede serie vervolgd en ging alleen het eerste duel in Lienden tegen de latere kampioen met 0-2 verloren. Uit de volgende 9 duels pakte EVV 23 punten zodat men ruim voor het einde van het seizoen al veilig was. Op 10 mei werd het seizoen afgesloten met een 2-0 overwinning tegen degradant EDO en eindigde EVV op een 7e plaats met 46 punten uit 30 duels. Opvallend is echter het doelsaldo: met 33 treffers voor had EVV de minst scorende voorhoede van de Topklasse maar met slechts 28 treffers tegen, had men ook de beste achterhoede van gehele Topklasse.

     

    Op weg naar de Tweede Divisie?

    Het zesde seizoen Topklasse (2015-2016) stond vanaf de aftrap in het teken van de nieuwe voetbalpiramide die in augustus 2016 van start zal gaan. Na zes jaar Topklasse wordt het voetballandschap behoorlijk op de kop gezet. De nrs. 1 t/m 7 uit de Topklasse Zaterdag en Zondag promoveren naar de Tweede Divisie. De nrs. 8 t/m 14 komen in de Derde Divisie terecht. No. 15 speelt nacompetitie en de laatste in de ranglijst degradeert.

    De verwachtingen waren hoog gespannen. Maar hoe anders zou het dit seizoen verlopen! Het begon al met een nederlaag in de thuiswedstrijd tegen WKE, waarin de gasten in de 90e minuut de 0-1 scoorden. Omdat de ploeg uit Emmen in het voorjaar van 2016 failliet ging kwam deze wedstrijd te vervallen. Zodoende zou er niemand rechtstreeks kunnen degraderen. In de volgende vijf duels pakte EVV slechts twee punten zodat men kon spreken van een verknalde start.

    Binnen de ploeg boterde het niet en dat noopte trainer Leo Beckers om in te grijpen. Twee spelers kregen de bons. De eerste wedstrijd zonder de twee beoogde sterspelers was op kermiszaterdag in Veldhoven tegen de toenmalige koploper UNA. EVV stuntte en won met 0-2. De ploeg kreeg duidelijk moraal door deze zege en bleef de volgende vijf duels ongeslagen. Vervolgens werden winst en verlies afgewisseld en met de winterstop vonden we EVV terug in de onderste middenmoot. Echter, plaats 7 was nog steeds in beeld.

    Na de winterstop bleek echter dat EVV scorend veel te kort kwam. Enkele uitschieters vielen er wel nog te noteren. Zo werd er verrassend gewonnen bij twee koplopers. In Groesbeek werd De Treffers met 1-2 verslagen en ook TEC ging thuis onderuit tegen EVV (0-2). Maar daarmee was de koek ook ver op. In de slotfase werden nog twee punten gehaald uit zes duels.

    EVV eindigde op de 11e plaats met 30 punten uit 28 duels. Doelsaldo 22 voor en 31 tegen. Duidelijke cijfers: prima verdediging maar veel te weinig scorend vermogen. EVV plaatst zich daardoor voor de Derde Divisie die op 14 augustus 2016 van start zal gaan.

  • Derde divisie 2016-2017

    Het eerste jaar Derde Divisie

    De KNVB creëerde in het voorjaar van 2016 een nieuwe opzet in de top van het amateurvoetbal. Met de invoering van de Tweede Divisie, met zaterdag- én zondagclubs, werd de nieuwe voetbalpiramide voltooid. De Topklasse, die zes jaar had bestaan, werd omgedoopt in Derde Divisie en hierin bleven de zaterdag- en zondagclubs gesplitst. EVV had zich dus geplaatst voor die Derde Divisie en op zondag 14 augustus startte men o.l.v Leo Beckers met een thuisduel tegen HBS (0-0). De tweede wedstrijd in Malden tegen nieuwkomer Juliana'31 ging met 3-1 verloren maar vervolgens pakte men negen punten uit drie duels. Men kon dus spreken van een alleszins redelijke start. In het vervolg van de eerste seizoenshelft wisselden winst en verlies elkaar af. Uitschieters waren de 0-4 zege in Groningen tegen Be Quick 1887 en de dikke 2-5 nederlaag in Echt tegen Jong De Graafschap. Met de kerst vertoefde EVV in de brede middenmoot met 24 punten uit 18 duels. Na de korte winterstop pakte EVV gelijk 7 punten uit drie duels maar deze serie kon men geen vervolg geven. De prestaties bleven heel wisselvallig. Opvallendste uitslag was wel op 23 april de 4-1 thuisoverwinning op Westlandia, de nummer twee in de rangschikking.

    In de eindrangschikking eindigde EVV op een achtste plaats en Leo Beckers nam na vijf seizoenen afscheid van EVV. Hij kon terugkijken op een geweldige periode bij EVV en hij zou worden opgevolgd door zijn assistent Kevin van Dessel.

    Omdat EVV niet wilde voldoen aan de licentie-eis van de KNVB om drie contractspelers in dienst te nemen, kreeg EVV, samen met nog tien andere verenigingen uit de Derde Divisie zondag, uiteindelijk één strafpunt toegekend. 

  • Derde divisie 2017-2018

    Seizoen 2017-2018

    EVV startte het seizoen 2017-2018 met Kevin van Dessel als de nieuwe trainer. Hij nam het roer over van Leo Beckers die na vijf jaar EVV afscheid had genomen. Oud-speler Pascal Boer werd assistent. Het 0–0 gelijkspel in de openingswedstrijd in Doetinchem tegen Jong De Graafschap werd gevolgd door een teleurstellende 0-2 nederlaag tegen ADO’20. Vervolgens begon EVV aan een uitstekende serie. Er werden vijf duels op rij gewonnen en na een ongelukkige nederlaag tegen koploper UNA werden nogmaals vier punten gepakt tegen Quick'20 en HSC'21. Na 10 duels had EVV reeds 20 punten, voorwaar een goede start.

    Een zware domper was echter de dubbele beenbreuk van aanvaller Jeremy Lemmens tijdens de wedstrijd tegen OFC. Einde seizoen voor de Maastrichtenaar. Met de winterstop hadden de blauw-witten 24 punten uit 15 wedstrijden. Mooie cijfers. Handhaving leek een formaliteit te worden.

    Helaas bleek er na de winterstop zand in de motor te zitten. Vijf nederlagen op rij en een aantal zware blessures waren het resultaat. De selectie werd flink uitgedund. En na de thuiswinst tegen De Meern volgden weer vier nieuwe nederlagen en was men inmiddels afgezakt naar de onderste regionen. Paaszaterdag kwam koploper UNA op bezoek en een zeer gemotiveerd EVV pakte de drie punten. Het begin van een zinderende slotfase. De smalle selectie wist via zeges op JVC en Jong De Graafschap steeds boven de rode lijn te blijven. Echter, omdat veel ploegen onderin ook punten pakten, bleef het spannend.

    Een wedstrijd voor het einde stond het uitduel tegen ADO'20 op het programma. Een gelijkspel zou voldoende zijn voor handhaving. EVV kwam in de 2e helft met 0-2 achter. Maar in de slotfase kwam men toch nog op 2-2 via doelpunten van Rick Polman en Chefrino Eind.

    En dat betekende dus dat EVV het loodzware seizoen, waarin de heel smalle selectie tot het gaatje moest gaan, toch nog tot een goed einde had gebracht. Uiteindelijk werd dus de geweldige inzet beloond met klassenbehoud en kan EVV komend seizoen beginnen aan haar derde seizoen in de Derde Divisie.

  • Derde divisie 2018-2019

    Tot de laatste speeldag spannend!

    Het seizoen 2018-2019 kende een heel hectische start. Op zondag 17 juni stond de eerste spelersbijeenkomst gepland en op dinsdag 19 juni zou de eerste training starten. Kevin van Dessel zou aan zijn 2e seizoen als hoofdtrainer beginnen. Drie dagen voor de spelersbijeenkomst meldde Kevin dat hij een fulltime job bij zijn andere werkgever (Racing Genk) aanvaardde. EVV moest dus op zoek naar een nieuwe hoofdtrainer en assistent-trainer. Immers ook assistent Pascal Boer stopte vanwege het vertrek van Kevin. Gelukkig lukte het de TC van EVV om drie dagen later in de persoon van Tiny Ruijs een nieuwe trainer te presenteren. Enkele weken later sloot Robert van der Weert aan als 2e trainer. Na een moeizame voorbereiding (veel blessures en afwezigen) startte op zaterdag 18 augustus het echte werk met het bekerduel in de eerste kwalificatieronde van de KNVB-beker. Brielle werd met liefst 7- 0 verslagen. Vier dagen later volgde in de 2e ronde een uitduel tegen RKAV Volendam. In de slotminuut van de 2e verlenging kregen de Volendammers een strafschop cadeau en werd EVV met 1-0 uitgeschakeld. De competitie startte met een thuisduel tegen Jong Volendam. De beloften lieten in Echt een prima indruk achter en wonnen met 0-1. Een week later won EVV haar eerste uitduel met 1-2 bij Westlandia. Vervolgens zagen we een heel wisselvallig EVV. Overwinningen werden constant afgewisseld met gelijke spelen of nederlagen. Dat zou overigens het hele seizoen zo blijven. EVV won nooit twee keer achter elkaar. Op 16 december speelde EVV haar laatste duel voor de winterstop (1-1 bij JVC Cuijk). Met 17 punten uit 15 duels vonden we EVV terug in de onderste middenmoot. Op 13 januari hervatte EVV de competitie met een uitduel tegen UNA dat toen nog volop meedeed in de titelrace. Een uitstekend spelend EVV trakteerde de thuisclub op een 3-0 nederlaag. Maar ook nu volgde weer een mindere serie (3 duels 1 punt). Twee Brabantse uitduels brachten vervolgens wel succes. Dongen en Oss'20 werden allebei met 1-0 verslagen. Ook het thuisduel tegen Blauw Geel'38 (3-0winst) was een flinke opsteker van de ploeg. Op zondag 10 maart ontsnapte EVV aan een ramp. EVV ontving die dag Quick uit Den Haag. Zuid-Nederland kreeg te maken met zware windstoten. Ook op sportpark In de Bandert was het niet pluis. Tien minuten voor aanvang van het duel brak een van de lichtmasten op het hoofdveld. Tot groot geluk vielen er geen slachtoffers. De schrik was enorm en scheidsrechter De Cock besloot volkomen terecht dat het duel werd afgelast. In het paasweekend moest EVV twee keer aan de bak tegen Hercules en ADO'20. Helaas gingen beide duels verloren met als absolute dieptepunt van het seizoen de 1- 4 nederlaag op paasmaandag tegen ADO'20. Twee rode kaarten voor EVV waren mede debet aan dit fiasco. Gelukkig herpakte EVV zich vervolgens met een 3-0 thuisoverwinning tegen Quick. EVV had voor aanvang van de laatste drie duels nog alles in eigen hand. Echter twee nederlagen in Goes en in Oldenzaal (Quick'20) brachten EVV voor de laatste speeldag in groot gevaar. Het thuisduel tegen UNA moest worden gewonnen, terwijl naaste concurrent JVC Cuijk geen punten mocht pakken tegen OJC Rosmalen. Beide scenario's kwamen uit : EVV klopte UNA met 3-0 terwijl JVC Cuijk met 5-0 ten onder ging tegen OJC. EVV eindigde daardoor op de veilige 14e plaats met 41 punten uit 34 duels en een doelsaldo van 39 voor en 43 tegen.

    Komend seizoen speelt EVV dus weer in de 3e divisie. En dan staat er sinds lange tijd weer eens een Limburgse derby op het programma. Groene Ster uit Heerlerheide werd kampioen in de hoofdklasse en speelt dus in het seizoen 2019-2020 ook in de 3e divisie. Overigens is het van 28 maart 2010 geleden dat EVV in competitieverband nog eens een derby speelde. Destijds was dat tegen SV Meerssen.

  • Derde divisie 2019-2020

    2019-2020 : Een onvoltooid seizoen

    Het seizoen 2019-2020 zal de geschiedenisboeken ingaan als het seizoen dat vanwege de uitbraak van het coronavirus al na 22 duels op 12 maart 2020 voortijdig werd beëindigd.

    EVV werd aan het eind van het seizoen 2018-2019 geconfronteerd met het feit dat hoofdtrainer Tiny Ruys vanwege gezondheidsproblemen een punt achter zijn loopbaan zette.
    De TC van EVV wist alvrij snel in de persoon van René Eijer een opvolger te strikken. René was afgelopen seizoen hoofdtrainer bij Fortuna Sittard.
    Wat betreft de selectie keerde spits Rick Polman, na een jaartje Blauw Geel'38, terug bij de bluwwitten.

    De seizoensstart was heel matig. Twee onnodige gelijke spelen tegen Dongen en Hoogland en een nederlaag tegen Blauw Geel'38 leverden slechts 2 punten op. Maar vervolgens bleef EVV zes wedstijden op rij ongeslagen. Daarbij ook een 1-1 gelijkspel bij nieuwkomer Groene Ster.
    De plek in de middenmoot werd echter weer prijs gegeven door een serie van 5 wedstrijden waarin slechts één punt werd behaald.
    Gelukkig werd de eerste seizoenshelft wel positief afgesloten : FC Lienden werd in Echt op een dikke 5-0 nederlaag getrakteerd.
    Nadat het eerste duel na de winterstop verloren ging (3-0 nederlaag tegen Jong ADO den Haag), begon EVV via vier overwinningen en een gelijkspel aan een flinke opmars. Een opmerkelijke overwinning daarbij was die in de Limburgse derby tegen Groene Ster (2-1).
    Na de carnaval werd er in Naaldwijk verdienstelijk gelijkgepseeld tegen Westlandia (2-2). Op zondag 8 maart verloor EVV op eigen terrein met 3-0 van DEM.

    Op donderdag 12 maart werd de competitie van hoger hand tijdelijk stopgelegd. Enkele weken later volgde het bericht dat de competitie definitief werd stopgezet.De KNVB besloot dat er geen kampioen en degradanten zouden komen. Het seizoen kan dus als niet gespeeld worden beschouwd.


    EVV eindigde op de 7e plaats met 31 punten uit 22 duels.

  • Derde divisie 2020-2021

    Schreven we in het vorige jaaroverzicht 2019-2020 over een seizoen dat de geschiedenisboeken in ging als een onvoltooid seizoen. Het seizoen 2020-2021 zou nog een groter drama worden. Slechts vijf competitieduels zouden we worden gespeeld.
    Veel mutaties vielen er bij aanvang van het nieuwe seizoen niet te noteren. Giel Perrey en Stijn Keulen waren de opvallendste nieuwelingen. Brian Simons en Shaquille Simmons waren de belangrijkste vertrekkers. De trainersstaf bleef gelijk met René Eijer, Robert van der Weert en Ingmar Bergmans.

    Na een pittige voorbereiding stond er op 29 augustus in de 1e kwalificatieronde van de KNVB een bekerduel tegen DOS Kampen op het programma. Het werd een flinke deceptie. Na een 0-0 na 120 minuten bleek de 1eklasser in de strafschoppenserie veruit de beste.

    De competitiestart was in Gorinchem waar tegen nieuwkomer Unitas een benauwd 1-1 gelijkspel werd behaald. Een week later ging EVV thuis tegen Hercules royaal onderuit (0-5). Er volgden twee remises tegen ADO’20 en Blauw Geel’38 (beiden 0-0). Op kermiszondag was Hollandia te gast. Vanwege de verscherpte coronamaatregelen was er geen publiek toegestaan. Via een mooie vrije trap behaalde EVV een 1-0 overwinning. Zondag 11 oktober moest EVV op bezoek bij Groene Ster. Zondagmorgen kwam het bericht dat het duel was afgelast. Groene Ster had diverse spelers in de ziekenboek vanwege corona.
    Twee dagen later besloot de regering het gehele voetbal stop te leggen. En dat zou zo blijven voor de rest van het seizoen.

    EVV eindigde dus het seizoen met vijf competitieduels : 5 -1-3-1-6 (2-6).

  • Derde divisie 2021-2022

    EVV Echt degradeert naar de 4e divisie

    Na twee onvolledige seizoenen zou 2021-2022 weer een jaar worden waarin het competitieprogramma volledig kon worden afgewerkt.
    Maar toch was ook dit seizoen corona een tijdlang spelbreker. Van medio november tot half februari lag de competitie stop. Dat er vervolgens in 14 weken 22 competitieduels moesten worden gespeeld, was geen sinecure.

    De TC van EVV Echt had Leo Beckers terug gehaald als trainer. Vier geleden vertrok hij na een dienstverband van vijf jaar naar FC Geleen Zuid. Nu was hij dus weer terug op het oude nest. EVV Echt startte het seizoen op 14 augustus in de KNVB –beker tegen de amateurs van AJAX. In Amsterdam werd het na een spannend duel 2-1 voor de thuisclub. De start van de competitie was in Haaksbergen en die was wel succesvol  (0-1 winst). Na een 2-4 thuisnederlaag tegen Blauw Geel’38 volgden vier gelijke spelen, een nederlaag tegen OSS”20 en winst thuis tegen Quick. Na acht duels 10 punten, een gemiddelde van 1,25. Men lag op schema!

    Tot de coronastop volgden nog twee nederlagen en twee gelijke spelen, waarbij een doelpuntloze remise tegen Groene Ster.
    Op 13 februari werd de competitie hervat met twee uitwedstrijden op rij. Bij ADO’20 werd het 2-2 en tegen titelkandidaat OFC verloor men met 2-0.

    Vervolgens begon EVV Echt aan een zware serie met veel midweekse wedstrijden (11 duels in 40 dagen). Overwinningen tegen Westlandia, Hoogland en UNA werden telkens afgewisseld met nederlagen. Na drie nederlagen op rij (0.a. 3-2 tegen Groene Ster) kwam de degradatiestreep steeds dichterbij. Een verrassende overwinning bij koploper Gemert werd gevolgde door twee nederlagen tegen OFC en Jos. Daardoor moest EVV Echt in de laatste twee duels vol aan de bak om rechtstreekse degradatie te voorkomen. Dat lukte : winst in de laatste twee duels tegen Hollandia (1-0) en Dongen (2-0) leverden zes punten op waardoor EVV Echt in de nacompetitie belandde. Daarin stond een tweeluik tegen UDI’19 op het programma. In UDI won de thuisclub met 2-0. De return in Echt was heel  spannend. Een snel doelpunt van de Echtenaren gaf hoop maar uiteindelijk kreeg men de Brabanders niet op de knieën. In blessuretijd scoorde UDI”19 twee keer en viel het doek voor EVV Echt.

    Na 27 jaar zonder degradatie moet EVV Echt een stap terug doen en zal het in het seizoen 2022-2023 uitkomen in de 4e divisie , de nieuwe naam voor de hoofdklasse.

     

    Seizoen 2022-2023  4e divisie Zondag : een zwaar en moeizaam jaar

    Na de degradatie uit de 3e divisie startte EVV op zondag 28 augustus aan het nieuwe seizoen.
    Leo Beckers begon aan zijn 2e seizoen naar zijn her optreden in 2021.
    EVV kende een heel moeilijke start. In de eerste zes duels werden slechts drie punten behaald ( 3 keer gelijk, 3 keer verlies).
    Gelukkig kwam er vervolgens een betere serie maar vlak voor de winterstop  en ook voor de carnaval ging het aantal keren behoorlijk mis. Resultaat was dat de blauwwitten steeds op de 11e-12e stond. Er zouden van de 16 teams twee ploegen degraderen en twee ploegen moesten naar de nacompetitie. Ruim voor het einde was al duidelijk dat RKZVC en Moerse Boys gingen degraderen en dat Silvolde de nacompetitie niet zou ontlopen.
    Voor de 13e plek kwamen eigenlijk alleen Unitas’30 en EVV Echt in aanmerking.
    Toen EVV op 2 april in Zundert in de blessuretijd met 1-2 ten onder ging, werd de situatie steeds nijpender.
    Her bestuur en de TC grepen in. Na de nederlaag tegen Hoogland op 16 april, werd trainer Leo Beckers 2 dagen later ontslagen.
    O19-trainer Max van de Laar nam het stokje over. Maar van een schokeffect was geen sprake. Twee nederlagen tegen Moerse Boys en Orion brachten EVV op een nacompetitieplaats.
    Van de laatste 3 duels werden er weliswaar twee gewonnen maar dat was niet voldoende om de nacompetitie te ontlopen.
    Drie duels zou men moeten winnen om handhaving veilig te stellen.
    Op zondag 4 juni was de eerste tegenstander GVAV uit Groningen. EVV won met 3-1.
    Een week later kwam TAC’90 op bezoek. Via een overtuigende 5-1 overwinning bereikte EVV de finale.
    Die vond plaats op zondag 18 juni in Veldhoven (bij UNA). Tegenstander was vv Nemelaer dat een week eerder Sp. Susteren uit de finale had gehouden.
    Voor 900 toeschouwers was EVV de bovenliggende partij en won verdiend met 2-0. Doelpunten Lenz Smoorenburg en Ryan Vierhout.
    Zodoende is EVV ook komend seizoen actief in de 4e divisie. En dat o.l.v. Dominik Vergoossen (oud-speler en oud-trainer).

     

    Seizoen 2023-2024 4e divisie C : een 7e plaats na een stabiel seizoen.

    Met nieuwe hoofdtrainer Dominik Vergoossen aan het roer startte EVV op zondag 27 augustus aan het seizoen 2023-2024. In Best werd tegen de debutant met 1-0 verloren. Een week later werd het thuis tegen SV Venray ook 1-0 maar nu in het voordeel van EVV. In het verloop van de 1e seizoenshelft bleef EVV een redelijke middenmotor met als een uitschieter drie overwinningen op rij net voor de winterstop.
    Na de winter bleef EVV haar punten pakken met name tegen de ploegen in de onderste helft van de rangschikking. Tegen de top drie werd in 6 duels slechts één punt gepakt.
    Uiteindelijk behaalde men uit 30 duels 46 punten, goed voor een 7e plaats met de aantekening dat de nrs.5 en 6 (Nuenen en Venray) ook 46 punten hadden maar wel een beter doelsaldo.
    In de beker reikte EVV tot de halve finale maar daarin werd met 3-1 verloren bij DAW Schaijk. De plek in de halve finale betekent wel dat EVV komend seizoen mag deelnemen aan de kwalificatierondes van de KNVB-beker.